یکشنبه 26 اسفند 1403 برابر با 15 رمضان 1446 هجری قمری، سالروز ولادت امام حسن مجتبی(ع) است. ایشان، نخستین میوه پیوند فرخنده حضرت علی(ع) با دختر گرامی پیامبر اکرم(ص) بودند که در سال سوم هجری قمری در مدینه به دنیا آمدند. رسول اکرم(ص) بلافاصله پس از ولادت امام حسن مجتبی(ع) در گوش راستش، اذان و در گوش چپش اقامه گفت. سپس پیامبر اکرم(ص)، سر نوزاد را تراشید و هم‌وزن موی سرش، نقره به مستمندان داد. این نوزاد را حسن نامیدند که این نام در جاهلیت سابقه نداشت و کنیه او را نیز ابومحمد نهادند.

امام حسن مجتبی(ع) در زمان خویش، عابدترین و بی‌اعتناترین مردم به زیور دنیا بود. در سرشت‌ و طينت‌ این حضرت، برترين‌ نشانه‌های‌ انسانيت‌ وجود داشت‌. هرکه‌ او را می‌ديد به‌ ديده‌اش‌ بزرگ‌ می‌آمد و هر که‌ با او مصاحبت داشت‌ بدو محبت‌ می‌ورزيد و هر دوست‌ يا دشمنی‌ که‌ سخن‌ يا خطبه‌ او را می‌شنيد، به‌ آسانی‌ درنگ‌ می‌کرد.

امام حسن(ع) تمام توان خویش را در راه انجام امور نیک و خداپسندانه به کار می‌گرفت و اموال فراوانی در راه خدا می‌بخشید. مورخان و دانشمندان در شرح حال زندگانی پر افتخار ایشان، بخشش‌های بی‌سابقه و انفاق‌های بسیار بزرگ و بی‌نظیری ثبت کرده‌اند. آن حضرت در طول عمر خود دو بار تمام اموال و دارایی خود را در راه خدا خرج کرد و سه بار نیز ثروت خود را به دو نیم نموده و نصف آن را برای خود و نصف دیگر را در راه خدا به فقرا بخشید.

گروه مبکو، ولادت باسعادت امام حسن مجتبی(ع)، دومین اختر تابناک امامت و ولایت را به عموم شیعیان تبریک عرض می‌نماید.