اول بهمن در تقویم هجری شمسی، مصادف با زادروز حکیم ابوالقاسم فردوسی، حکیم توس و استاد سخن است. فردوسی در حدود سال 329 هجری شمسی(معادل با 940 میلادی) در نزدیکی شهر توس در استان خراسان رضوی پا به عرصه وجود گذاشت. این ادیب بزرگ از همان دوران کودکی به مطالعه و آموزش علاقه‌مند بود و به سرعت در زمینه ادبیات و شعر فارسی به تبحر رسید. فردوسی در طول 30 سال با تلاش و پشتکار بی‌نظیر خود، شاهنامه را که یکی از بزرگترین آثار ادبیات فارسی و جهان است، به رشته تحریر درآورد. این کتاب حماسی، داستان‌های پادشاهان و پهلوانان ایرانی را به تصویر می‌کشد و به عنوان یکی از بزرگترین منابع تاریخ و فرهنگ ایران شناخته می‌شود.

همچنین شاهنامه به عنوان یک اثر ملی، زمینه‌ساز وحدت و همبستگی ایرانیان در طول تاریخ بوده‌است. این اثر باعث‌شده که مردم ایران با فرهنگ و تاریخ مشترک خود آشنا شوند. به طور کلی، فردوسی نه تنها یک شاعر بزرگ بلکه نماد هویت و فرهنگ ایرانی است که آثارش هنوز هم در زندگی روزمره و ادبیات معاصر ایران تاثیرگذار است. داستان‌ها و شخصیت‌های شاهنامه همچنان در هنرهای مختلف از جمله تئاتر، سینما و موسیقی الهام‌بخش هنرمندان هستند.

فردوسی با آثار بی‌نظیر خود نقشی بی‌بدیل در حفظ و گسترش زبان و فرهنگ ایرانی ایفاکرده و زادروز او فرصتی است تا یاد و خاطره این شاعر بزرگ را گرامی بداریم.